Co to jest bakteria Helicobacter pylori i na czym polega jej związek z wrzodami żołądka i dwunastnicy?
Helicobacter pylori (w skrócie H. pylori, znana również pod dawną nazwą Campylobacter pylori), to bakteria, którą wykryto stosunkowo późno. Odkrycia Helicobacter pylori w ludzkiej błonie śluzowej żołądka dokonali w 1982 r. dwaj australijscy uczeni, Marshall i Warren. Nazwa Helicobacter (od łac. helix – spirala) nawiązuje do charakterystycznego kształtu bakterii, który prawdopodobnie ułatwia jej przenikanie w głąb błony śluzowej układu pokarmowego.
Helicobacter pylori wykrywa się przede wszystkim w dalszej części żołądka, określanej jako odźwiernik (łac. pylorus, stąd drugi człon nazwy bakterii), która przechodzi w dwunastnicę. Nieco później wykazano, że Helicobacter pylori może zakażać także inne tkanki, np. wątrobę lub oko. Naukowcy stwierdzili, że bakteria występuje u osób z przewlekłym zapaleniem błony śluzowej żołądka i z wrzodami żołądka. Dużą niespodzianką było odkrycie, że istnieje bakteria dostosowana do przeżycia w żołądku człowieka, ponieważ dotychczas zakładano, że kwas solny żołądka stwarza środowisko wybitnie nieprzyjazne bakteriom – po prostu odkaża pokarm, co jest jednym z jego głównych fizjologicznych zadań. W przypadku Helicobacter pylori spostrzeżono jednak, że kolonizuje ona błony śluzowe o niskim pH (odczynie kwaśnym). Kwas nie tylko nie szkodził bakterii, lecz wręcz wydawał się niezbędny do jej rozwoju.